Drodzy Parafianie! W niedzielę, tj. 13 października, w 107 rocznicę zakończenia objawień fatimskich, będziemy w naszej Parafii, przeżywać historyczną uroczystość: instalacji Świętych Relikwii Dzieci Fatimskich: św. Hiacynty i św. Franciszka Marto. Msza św. zostanie odprawiona w Kruszynie o godz. 16:00, której przewodniczyć będzie i homilię okolicznościową wygłosi ks. Tomasz Płukarski, Główny Przewodnik Wrocławskiej Pielgrzymki. Relikwie dotarły do nas z Fatimy i są to cząstki pierwszych trumien, w których byli pochowani św. Hiacynta i Franciszek Marto. (zaświadcza Postulator Canonizationis Sanctorum). To wyjątkowe wydarzenie, które ufam, przez wstawiennictwo świętych orędowników przyniesie dla mieszkańców naszej Parafii obfitość Bożego błogosławieństwa, a szczególnie dla najmłodszych Parafian, czyli dzieci, które będą miały swoich „Świętych Patronów”. Po Mszy św. zostanie odprawione nabożeństwo fatimskie, z procesją ze świecami i modlitwą różańcową, ulicami naszej miejscowości. Serdecznie zapraszam wszystkich Parafian a szczególnie dzieci, do udziału w uroczystości.
Kilka słów z historii…
Łucja, Franciszek i Hiacynta. Trzy imiona, jedna historia, a wszystko rozpoczęło się 13 maja 1917 roku w dolinie Cova da Iria (Dolina Pokoju) w pobliżu Fatimy. Do tego czasu trójka dzieci wiodła zwyczajne życie. Jednak po spotkaniu Pięknej Pani nic już nie było zwyczajne. Spotkania z Maryją odmieniły ich codzienność. Dzieci spotykały się z Maryją od maja aż do października, słuchały co do nich mówiła i wypełniały Jej prośby. Początkowo nikt nie dowierzał dziecięcym opowieściom, z czasem jednak w objawieniach Pięknej Pani zaczęły uczestniczyć tłumy. Na miejscu objawień Maryi powstało sanktuarium, do którego pielgrzymują ludzie z całego świata, prosząc o łaski. Jak przed wielu laty, tak i teraz dzieją się tam cuda… Jan Paweł II beatyfikował Franciszka i Hiacyntę Marto 13 maja 2000 r. w Fatimie podczas swojej wizyty w Jubileuszowym Roku 2000r. Kanonizacji Franciszka i Hiacynty dokonał w Fatimie w 100. rocznicę objawień maryjnych papież Franciszek. Obecnie trwa proces beatyfikacyjny trzeciej uczestniczki objawień maryjnych, s. Łucji Dos Santos (1907-2005r).
św. Hiacynta Marto
Urodziła się 11 marca 1910 r. w Aljustrel. Z jednej strony była bardzo ruchliwym i żywym dzieckiem, z drugiej zaś nie brakowało jej – nieczęstej u dziecka – powagi. Objawienia Matki Bożej wzbudziły w niej głęboką litość nad grzesznikami i współczucie na myśl o czekających ich po śmierci mękach piekielnych. Dlatego modliła się gorąco o nawrócenie grzeszników, jak również podejmowała pokutę w ich intencji. To Hiacynta, pouczona przez Matkę Bożą, mówiła o wielkich wydarzeniach w skali światowej, które miały się rozegrać około 1940 roku.W przeddzień śmierci powiedziała: Matka Boża ukaże się znowu, lecz nie mnie. Ja bowiem umieram, zgodnie z Jej przepowiednią. Zmarła 20 lutego 1920 r. w Lizbonie. Swe cierpienia ofiarowała za nawrócenie grzeszników, za pokój na świecie i w intencji Ojca Świętego. 13 maja 2000 roku została beatyfikowana przez papieża Jana Pawła II. 7 lat później 13 maja 2017 roku, papież Franciszek kanonizował Hiacyntę.
Św. Franciszek Marto
Urodził się 11 czerwca 1908 r. w Aljustrel. W odróżnieniu od swej młodszej siostry Hiacynty był bardziej spokojny, refleksyjny. Odznaczał się głęboką wiarą. Lubił kontemplować. Był opiekuńczy i zdolny do wielkich poświęceń. W domu państwa Marto panował zwyczaj wspólnego odmawiania różańca. Dzieci od najmłodszych lat pomagały rodzicom w uprawie roli i wypasie owiec. Bł. Franciszek pragnął jak najszybciej przyjąć Komunię św. i dostąpić wiecznej radości w niebie. Całe swe życie i pokutę ofiarował, aby pocieszyć Pana Jezusa. Krótko przed śmiercią na swą gorącą prośbę przyjął I Komunię Świętą. Zmarł 4 kwietnia 1919 r. Został beatyfikowany przez Jana Pawła II 13 maja 2000 r. w Fatimie. 13 maja 2017 roku papież Franciszek kanonizował Franciszka oraz jego siostrę Hiacynte. Ciała błogosławionych Franciszka i Hiacynty spoczywają w bazylice fatimskiej. Ich święto jest obchodzone 20 lutego.
Relikwie, to szczątki osób uznanych przez Kościół za świętych lub błogosławionych, albo przedmiotów z nimi związanych. Otaczając je czcią, przypisuje się im własności orędownictwa świętych, wiąże się z nimi uczucia religijne, nadzieje na wstawiennictwo u Boga świętych. Relikwie Dzieci fatimskich mają bardzo duże znaczenie dla wielu wiernych, są bowiem bezpośrednią łącznością z Fatimą, miejscem objawień i kultu Matki Bożej. Słowo relikwia pochodzi od łacińskiego słowa „resztki, szczątki”. Obecnie relikwie dzielą się na trzy kategorie:
- Relikwie pierwszej klasy: fragmenty ciała świętego, błogosławionego.
- Relikwie drugiej klasy: przedmioty, albo fragmenty przedmiotów, które były używane, czy noszone przez świętego za jego życia, np: sandały, różaniec czy inna rzecz należąca do świętego, błogosławionego.
- Relikwie trzeciej klasy: przedmioty, którymi dotknięto relikwii pierwszej klasy; najczęściej są to fragmenty płótna.
Sobór Watykański Drugi wspomina o relikwiach w Konstytucji o Liturgii Świętej: „Zgodnie z tradycją Kościół oddaje cześć świętym i ma w poważaniu ich autentyczne relikwie oraz wizerunki” (111).
Katechizm Kościoła Katolickiego mówi: „Poza liturgią sakramentów i sakramentaliów katecheza powinna brać pod uwagę formy pobożności wiernych i religijności ludowej. Zmysł religijny ludu chrześcijańskiego zawsze znajdował wyraz w różnorodnych formach pobożności, które otaczały życie sakramentalne Kościoła. Są to: cześć oddawana relikwiom, nawiedzanie sanktuariów, pielgrzymki, procesje, droga krzyżowa, tańce religijne, różaniec, medaliki, etc” (1674).
Po co wprowadzamy relikwie świętych Dzieci z Fatimy do kościoła? To nie jest żaden dodatek ani jakiekolwiek element dekoracyjny. Ich obecność wśród nas ma być znakiem przypominającym przesłanie Boga, jakie otrzymaliśmy na drodze objawień Maryi. Jest to przede wszystkim wezwanie do modlitwy, zwłaszcza różańcowej, do nawrócenia i pokuty, czyli wypełnienia wezwania, które płynie z Ewangelii „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”. (Mk 1, 15).
